Het verraad van Waterdunen verscheen op 10 maart 2006.
Veel kranten en tijdschriften hebben over het boek geschreven.
Ook is het boek besproken in radio- en televisie-programma's, en op literaire websites.
Hieronder vind je een aantal van die artikelen, recensies en boekbesprekingen.
Henny de Lange van de kunstredactie van dagblad Trouw interviewde Rob en schreef een groot artikel:
Het boek vertelt op meeslepende wijze - ook als volwassene lees je het in één ruk uit - hoe hard, heftig en chaotisch die periode in de vaderlandse geschiedenis was, zeker voor kinderen die toen volstrekt niet in tel waren. Maar het gaat ook over de veerkracht van kinderen als Robbe, die de ontberingen en ranselpartijen in het Spaanse leger weet te overleven en erin slaagt te ontsnappen.
Hanneke van den Berg schrijft voor de kranten van de GPD. Haar recensie verscheen in een groot aantal dagbladen:
Rob Ruggenberg heeft dit wel in zeer fraai proza verwoord. Ook heeft hij een bijzonder stukje geschiedenis aan het licht gebracht. (...)
Ondanks dat je het gevoel dat je onderdelen van dit boek (hoe een jongen een held wordt in oorlogstijd) al eerder onder ogen hebt gehad, is Het verraad van Waterdunen een waardig debuut, met een hoofdpersoon die je direct in je hart sluit.
Monique Snoeijen van NRC-Handelsblad vindt dat er wel veel moorden in het boek worden gepleegd. Niettemin is het...
...een spannend avontuur met veel plotwendingen, weerziens en vaarwels. Ruggenberg is een beeldend verteller; de lezer kan de striemen, blaren, honger en vermoeidheid voelen.
(...)
Ruggenberg schrijft zo spannend dat tienplus-lezers het harde bestaan van zwervende weeskinderen in de Tachtigjarige oorlog niet licht zullen vergeten.
De Griffeljury 2007 bekroonde Het verraad van Waterdunen met een Vlag & Wimpel. Het juryrapport noemt het boek een bloedstollend avontuur. Het boek is...
...een rauwe historische roman, waarin alle ontberingen van hoofdpersoon Robbe en zijn vrienden gedetailleerd worden beschreven. Een boek voor kinderen met een sterke maag, maar wel één dat de tijd van de Spaanse inquisitie op een originele manier belicht.
De Griffeljury bestond uit Aad Nuis (voorzitter), Jacqueline Dulos, Bas Maliepaard, Birgitte Plasmans en Marjoleine Wolf. Lees hier hun hele juryrapport.
Iris van Tilburg schreef voor Kidsweek een recensie. Zij vond het boek...
...ontzettend spannend. Het is leuk dat het speelt tijdens de Tachtigjarige Oorlog, zo kom je meer over die tijd te weten. Er gaan wel veel mensen dood en dat is soms wel droevig. In het begin vond ik het een beetje moeilijk geschreven, maar toen ik er eenmaal in zat was het een geweldig boek. Zó spannend dat ik hoop dat er nog een vervolg komt.
Rineke van Teeseling van Biblion schreef voor de Nederlandse bibliotheken deze recensie:
Een boek dat je lang zal bijblijven. De auteur heeft zich duidelijk goed gedocumenteerd. Bijzonder is dat hij de mochilero's en kinderbenden als uitgangspunt heeft genomen. Het verhaal is zeer toegankelijk en met vlotte pen geschreven, waarbij goed is gelet op perspectief vanuit het kind. Spannend, beeldend en meeslepend fantasieverhaal, dat is gebaseerd op historische feiten.
Het verraad van Waterdunen werd genomineerd voor de Thea Beckman Prijs. Deze prijs wordt uitgereikt aan de beste historische jeugdroman van het jaar. De jury vond het...
...een spannende, soms juist bijna dromerige jeugdroman over de Opstand, deze keer met een grote rol voor vier meisjes. Nadat hun families gedood zijn in de Spaanse furie, vormen ze een roversbende om in leven te kunnen blijven. Aanstekelijk vertelt Rob Ruggenberg hoe de meisjes en hoofdpersoon Robbe in contact komen met de Watergeuzen en betrokken raken bij de verjaging van de Spanjaarden uit Vlissingen. Tegelijkertijd wordt duidelijk hoe gewone kinderen overleven in de uitzonderlijke omstandigheden van een oorlog.
De jury bestond uit prof. Frits van Oostrom (voorzitter), schrijfster Aukje Holtrop en journaliste Marchien den Hertog. Lees hier het volledige jury-rapport (pdf-bestand).
Myrte Gay-Balmaz schrijft columns voor Leesgoed.nl, de website van de Nederlandse gezamenlijke bibliotheken. Zij las het boek voor aan haar 9-jarige zoon Osmo:
We zijn weken in de ban geweest van Het verraad van Waterdunen. (...) Hoogtepunt is hoe Vlissingen werd bevrijd. Bij die scènes huiverde Osmo mee, trok behaaglijk zijn dekbed op en kroop nog dichter tegen me aan. Voor ons beiden enerverende momenten. Ik omdat ik de neiging onderdrukte sommige passages over te slaan. Osmo die me smeekte door te blijven lezen.
Herman Kakebeeke recenseert jeugdboeken voor De Leeswelp. Hij schreef:
Even dramatisch als het verhaal begonnen is, eindigt het. Het lijkt er even op dat José zijn verbeten jacht op de kinderen toch nog zal winnen als hij hun schuilplaats op Waterdunen belaagt. Maar dan doet Robbe wat hij moet doen. Een boek om ademloos uit te lezen, op het puntje van je stoel.
Linda Leestemaker vergeleek Het verraad van Waterdunen met een later boek van Ruggenberg: Haaieneiland. Op haar site schrijft ze:
Haaieneiland druipt van de spanning terwijl Het verraad van Waterdunen haast rustig is. Maar dat maakt het boek niet minder goed. Ondanks de nare situatie waarin de kinderen zich bevinden blijven ze doordacht en kalm te werk gaan, iets dat fascinerend is.
Annette van der Plas is redacteur bij het Nederlands Dagblad. Zij schreef in haar recensie:
De Tachtigjarige Oorlog was een enorm spannende tijd en dat merk je al vanaf de eerste bladzijde. Dit knap geschreven boek laat zien dat geschiedenis niet saai hoeft te zijn. Een echte aanrader.
Ineke van Nispen van de Leesclub van de Plantage boekhandels schreef:
Het verhaal is ijzersterk en met een prachtig
taalgevoel geschreven. Van dit boek zou ik het heel
jammer vinden als dit alleen door de jeugd gelezen zou
worden.
Lucille (12) schreef een recensie voor de website van Ouders Online. Zij vond het...
...een superspannend en prettig geschreven boek. Het verhaal is interessant en je wordt er zó in meegenomen. Je leeft erg mee met het verdriet dat de hoofdspersonen hebben. De personages zijn mooi bedacht en het verhaal is grappig, zielig en spannend tegelijk. Dat is heel knap!
Thijs (10) las het boek voor Wereldkids (van de Wereldomroep). Hij vond het...
...hartstikke spannend, bijna eng. (...) Een deel van het verhaal is echt gebeurd en het boek is genomineerd geweest voor de Thea Beckman Prijs. Die prijs gaat naar het beste jeugdboek over geschiedenis. Ik vind dat heel veel kinderen het moeten lezen. Ik denk dat de meeste kinderen vanaf een jaar of tien het niet te eng vinden.
Tess recenseerde Het verraad van Waterdunen voor de jeugdboeken website Mijn Stempel, waar kinderen zelf boeken mogen bespreken. Ze geeft het boek een 10.
Ik vond het verhaal leuk, mooi, spannend, griezelig, zielig en gewoon leuk om te lezen en mooi, maar er gaan veel mensen dood, dus het is ook heel zielig. Ik zou het boek aan iemand anders aanraden, omdat het geweldig spannend is!
Jan Hendrik Guiljam, leraar Nederlands aan het Calvijn College in Middelburg, schreef een scriptie over Het verraad van Waterdunen en twee andere jeugdboeken. Het Reformatorisch Dagblad interviewde hem. Op de vraag wat je als docent met historische jeugdliteratuur kunt doen, antwoordde hij:
Voor het vak Nederlands zou ik zeggen: voorlezen. Daarmee wek je belangstelling voor verhalen lezen, in het bijzonder historische verhalen. Zet zo nu en dan een klassengesprek op over wat je gelezen hebt en stel daarbij ook de weergave en betrouwbaarheid van de gebeurtenissen aan de orde. Ik weet trouwens dat het ”Het verraad van Waterdunen” door veel leerlingen gelezen wordt, misschien omdat het boek zich voor een groot deel in Zeeland afspeelt.
Mirjam Noorduijn van de Groene Amsterdammer vond Het verraad van Waterdunen een spannend verhaal, geplaatst in een "historisch juist kader", met...
...vele plotwendingen, waarbij de verhalen over Robbe en de meidenbende vernuftig dooreen worden gevlochten. Ruggenberg beschrijft de hardvochtige zestiende-eeuwse realiteit waarachtig en beeldend.
De website boekenjeugdgids.nl van de openbare bibliotheken heeft haar eigen recensies. Over Het verraad van Waterdunen valt er het volgende te lezen:
Dit spannende avonturenverhaal wordt met vaart verteld. De gruweldaden van de Spanjaarden worden gedetailleerd beschreven en er vallen nogal wat slachtoffers. De karaktertekening blijft zwart-wit: de vijand gedraagt zich zonder uitzondering als beesten. Desondanks een fijn leesavontuur voor historisch geïnteresseerden.
Ook in België is het boek een aantal malen besproken. Pol Van Damme leefde erg mee met de gebeurtenissen die de personages overkomen. Voor Pluizuit schreef hij:
Op fijne wijze brengt de auteur aan de lezer over dat een held zichzelf niet zo ziet en zijn handelingen weinig heldhaftig vindt. Robbe twijfelt dikwijls aan zichzelf en is even bang als de anderen. Maar ook gevoelens van genegenheid en verwarrende liefde worden mooi verwoord. De volwassenen zijn eveneens niet zwart-wit beschreven. Onder de Spanjaarden blijken ook redelijke mensen te zijn; terwijl er bij de Nederlanders ook mensen zijn die alleen aan hun eigen hachje of profijt denken.
Ingeborg Hulsebos werkte op de kinderboekenafdeling van boekhandel Van Kemenade & Hollaers in Breda. Op haar website publiceerde zij boekrecensies. Zij schreef:
Rob Ruggenberg heeft een historisch gegeven op een volstrekt geloofwaardige wijze uitgewerkt. Door er een kleine magische toef overheen te doen boedt het verhaal niet aan geloofwaardigheid in, meer geeft het iets mysterieus en onheilspellends. Door twee verhalen te vervlechten tot een heeft hij een goede spanningsboog gemaakt met een vleugje romantiek. Een geweldig boek.
Ook Ingeborgs zoon Diederik recenseerde het boek (voor een KRO-programma). Hij gaf het boek een 9. Klik (of dubbelklik) op dit driehoekje om zijn bespreking te beluisteren.
Ingeborg Hulsebos overleed helaas in juni 2007. Zij was een enthousiaste promotor van jeugdliteratuur.
Marjolein van de boekenwebsite Leesfeest.nl schreef:
Het verraad van Waterdunen is echt een superspannend verhaal. De schrijver verveelt je niet met lange beschrijvingen, of uitleg over de tijd, waarin het verhaal zich afspeelt. Je rolt van de ene moordpartij in de andere en achtervolgingen volgen elkaar op. Actie dus! Het boek kan zo verfilmd worden, want je ziet het allemaal voor je. Veel tijd om na te denken over wat er allemaal voor akeligs gebeurt, heb je gelukkig niet, want daar is de volgende scène alweer...
Ook de lezers-website leestafel.info publiceert recensies. Marjo constateert dat Rob "de mannelijke opvolger van Thea Beckman" wordt genoemd. Over het boek schreef ze:
In het verhaal zit ook historische informatie verweven, maar dat krijg je als vanzelf mee, de avonturen zijn heel meeslepend geschreven. Het is gebaseerd op ware feiten. En dit avonturenboek is niet alleen voor jongens. Ook meisjes kunnen hier veel plezier aan beleven. Er is humor, er is romantiek, het boek heeft alles.
Mariëlle Buys van het Reformatorisch Dagblad interviewde Rob:
Tijdens het schrijven van zijn debuut concludeerde de oud-journalist in elk geval al dat kinderen slimmer zijn dan je denkt. "'Dat heeft de juf allang verteld,' zeiden ze, als ik uitlegde wat inquisitie is. Ze vonden het nooit te ingewikkeld." Toen de auteur zijn manuscript aan Querido voorlegde hoorde hij hetzelfde: Je legt teveel uit. De gepubliceerde versie van Het verraad van Waterdunen laat zien dat Ruggenberg erin geslaagd is de opmerkingen van zijn redacteur te verwerken. De soberheid maakt zijn boek indringend.
Hilde Ureel schrijft recensies voor Pluizer, een samenwerking van een aantal Vlaamse openbare bibliotheken:
Het boek is heel vlot geschreven en het verhaal boeit van het begin tot het einde. De beschrijvingen zijn realistisch en doordat alles vanuit het perspectief van de kinderen is geschreven, is het heel aantrekkelijk voor de lezer. Er zitten meerdere spanningsbogen in het verhaal en die worden telkens mooi opgebouwd. De aandacht wordt tot de allerlaatste pagina vastgehouden. De historische context, en vooral hoe het leven in zo'n situatie is voor de gewone mensen, wordt duidelijk beschreven zonder te vervallen in details.
Karel Berkhout van NRC-Handelsblad was erbij toen Rob Ruggenberg en tien kinderen met een marineschip op zoek gingen naar het verdronken eiland Waterdunen:
Dáár ligt iets: 'Ik schat het op drie bij drie meter.' In de halfduistere sonarkamer van de mijnenjager Hr. Ms. Middelburg, waar kinderen en volwassen staan samengeperst, stijgt plotseling de spanning. Is dit een restant van Waterdunen, het dorpje op een Zeeuws eiland dat in de zee is verdwenen? Bevinden we ons op de sleutelplek van Het verraad van Waterdunen, de historische jeugdroman van Rob Ruggenberg die deze dag is verschenen?
Peter Sneep van het Nederlands Dagblad was ook aan boord van het marineschip toen het op zoek ging naar Waterdunen. Hij schreef een spannend verslag:
"We hebben gisteren gekeken op de vermoedelijke plaats waar het stadje heeft gelegen", vertelt een van de bemanningsleden. "We vonden met de sonar op drie plekken dingen die er volgens ons niet thuishoren. Vandaag gaan we met de camera in de miniduikboot kijken of dat resten van Waterdunen zijn."
Ook Germa Graveland van De Telegraaf voer mee op het marineschip dat op zoek was naar restanten van Waterdunen. In de krant schreef zij:
De tien brugklassers van scholengemeenschap Scheldemond uit Vlissingen keken hun ogen uit aan boord van de Hr. Ms. Middelburg. Ze mochten zelf aan de slag om brokstukken uit een ver verleden te vinden.
NRC-Handelsblad vroeg in december 2006 haar lezers naar hun favoriete boek en publiceerde een kleine bloemlezing. Daaronder deze keuze van Jolanda van de Kerkhof:
Het verraad van Waterdunen, van Rob Ruggenberg: een historische jeugdroman, maar fascinerend geschreven, het was een cadeau voor onze dochter maar ondertussen leest de hele familie het, jong en oud!